Η ελληνική διηγηματογραφία της Γενιάς του 1880 αποτελεί τις ρίζες της λογοτεχνικής μας παιδείας. Οι μεγάλοι συγγραφείς, ο Παπαδιαμάντης, ο Παλαμάς, ο Καρκαβίτσας και άλλοι, δίνουν το αφηγηματικό έναυσμα της ελληνικής πραγματικότητας στο αστικό τοπίο και στη ζωή της υπαίθρου. Με εικόνες ρεαλιστικές, χαρακτήρες υπαρκτούς και διαλόγους ζωηρούς θεμελιώνουν την παλαιότερη γραπτή μας παράδοση, συγκινούν το αναγνωστικό κοινό και θέτουν τη βάση, που πάνω της δομείται η μεταγενέστερη λογοτεχνική δημιουργία.

Τα διηγήματα διακρίνονται για τη διαχρονική θεματολογία, τη δυναμική εκφορά λόγου, την αριστοτεχνική πλοκή, την πληθώρα κοινωνιολογικών και ψυχογραφικών αναφορών, λαογραφικών στοιχείων και λεκτικών ιδιωματισμών, που δίνουν το στίγμα των ανθρώπινων σχέσεων και το μέτρο της εξέλιξης στον τόπο και τον χρόνο.

Ανθολογούμε πασχαλινά διηγήματα, μεταγραμμένα στη νεοελληνική γλώσσα, με τον απαραίτητο σχολιασμό, με σεβασμό στο ύφος του πρωτογενούς υλικού, ως δίαυλο επικοινωνίας των νεότερων αναγνωστών με τη λογοτεχνική μας κληρονομιά και την προσέγγιση αξιακών πεζογραφημάτων, που, και στην εποχή του εύπεπτου «παγκοσμιοποιημένου» λόγου, προτείνουν ιδεολογικό προσανατολισμό.

Ωστόσο, απευθυνόμαστε και στους αναγνώστες της ώριμης ηλικίας, με νοσταλγική, και όχι μόνο, διάθεση.
Επιπλέον, με τον συνοδευτικό ψηφιακό δίσκο, η Ανθολογία συντείνει στην άρση του αποκλεισμού των ατόμων που αδυνατούν να προσεγγίσουν την έντυπη μορφή.

Αγαπητοί αναγνώστες, καλή σας ανάγνωση και ακρόαση.